Autorka filmu, Lina, dla bezpieczeństwa podpisuje się samym imieniem. Debiutująca w pełnym metrażu syryjska reporterka i aktywistka rozpoczyna swój film od przedstawienia najbliższych osób współpracujących z nią w Damaszku. Przez pryzmat losów tej kilkuosobowej grupy ukaże kolejne etapy najpierw protestów 2011 roku, a potem wojny; większość z nich w końcu wyjedzie z kraju, ale też nie wszyscy przeżyją. Film powstawał przez dziesięć lat i rozpoczyna go przypominająca o ciągłym zagrożeniu plansza: w celu zapewnienia bohater(k)om dokumentu bezpieczeństwa, przy realizacji wykorzystano zamazywanie twarzy i techniki <em>deepfake</em>. Z dziesiątek notatek, zdjęć, wywiadów i nagrań, nierzadko kręconych z ukrycia lub pod pseudonimem, reżyserka szyje rekonstrukcję działań, strategii oporu i praktyk dziennikarskich. Opowiada o aparacie przemocy. O pracy zespołowej. O karmieniu kotów aresztowanej koleżanki – i w końcu o swoim własnym aresztowaniu.