Pochodząca z Irlandii Północnej tancerka i choreografka Oona Doherty ma za sobą serię międzynarodowych sukcesów, włącznie ze Srebrnym Lwem na tegorocznym Biennale w Wenecji. Po latach życia w Londynie, Berlinie i Nowym Jorku Doherty osiadła jednak w Bangor, niewielkim nadmorskim miasteczku na obrzeżach rodzinnego Belfastu. Fascynują ją performanse genderowe postindustrialnych przestrzeni, proletariacka chłopackość i dziewczyńskość będące praktykami codziennego oporu wobec wykluczenia. W krótkim filmie Cary Holmes pracuje ona nad solową choreografią „Hope Hunt and the Ascension Into Lazarus”, która powstała jako celebracja butch estetyki dresiarskiej męskości. Doherty próbuje oddać poprzez taniec jej specyficzne jakości, zastanawiając się, co z ruchem ciał robią żel do włosów, napoje gazowane i ecstasy. (Michalina Augusiak)