W tegorocznej edycji, wychodząc od doświadczenia pandemii i izolacji, która odcisnęła się na naszym zdrowiu psychicznym, społecznym poczuciu wspólnoty, wzajemnym zaufaniu i poddała w wątpliwość nasze nadzieje na przyszłość, szukamy wyjścia z tunelu, wąskiego prześwitu na dole nieba – jak bohaterki poematów Lisy Robertson – XIX-wieczne autorki konfesyjnych pamiętników i obserwatorki zmian pogodowych, które pielęgnowały codzienną poetykę w działaniach produktywnych.

Próbujemy wyobrazić sobie spekulatywną wizję przyszłości, która zaczyna się już tu i teraz. The future is already here, it’s just not very evenly distributed, jak mówił autor Neuromancera, William Gibson. Czy jesteśmy jednak w stanie wymyślić sobie przyszłość, która opiera się na wartościach takich jak wzajemność, współodczuwanie, współbycie? W której pielęgnujemy uważność na inne gatunki ale także żałobę po tych, które od nas odeszły? Jeśli nie, prawdopodobnie czeka nas świat, w którym zanurzamy się w nostalgii i tęsknocie za minionymi, lepszymi czasami w ucieczce przed przerażającym teraz (w którym nasze dane nigdy do nas nie należały, relacje z innymi opierają się na lęku, a materialna rzeczywistość jest rozbierana przez deweloperów w ramach kolejnych „rewitalizacji”). Jak pokazują nam artystki, dobra przyszłość to raczej dostrojenie się do lokalności i przeprojektowania pojęcia wspólnoty. Zatoczenie koła, żeby przypomnieć sobie o podstawowych wartościach, jest tylko pozornie zaskakującym ćwiczeniem futurologicznym.

Filmy pokazywane w ramach wystawy:

...and codes that break my heart. Anyway. reż. Amy Muhoro, Weronika Wysocka (Polska, Kenia / 2020 / 6 min.)

(czy miłość) jest o zachowywaniu prywatności reż. Weronika Zalewska (Polska / 2021 / 4 min.)

Cyber zaślubiny z krewetkami solankowymi reż. WetMeWild (Justyna Górowska, Ewelina Jarosz) (USA / 2021 / 20 min.)

​​Finest Dust reż. Weronika Wysocka (Polska / 2019 / 2 min.)

Primary Swarm reż. Agnieszka Mastalerz, Michał Szaranowicz (Polska / 2020 / 17 min.)